دو دهه است که حكومت جمهوری؛ برای مردم نمى انديشد:
نگهدارى آثار و آبده های باستانى از جمله ارزش هاى تاريخى هر كشور به شمار مى رود؛ خوب است که قصر دارالامان و دها آبده باستانی دیگر ترمیم و نگهدارى گردد، اما در حال حاضر؛ کشور ما به مسائل که در اولویت بازسازی قرار دارند نيازمند است.
رسانه ها می نویسند که قصر تاریخی دارالامان شهر كابل با هزینه شانزده ميلیون دالر آمريكايى در حال بازسازی است، تاهنوز مردم این کشور با داشتن منابع آبی و دریا هاى مشهور كه آبش هدر مى رود؛ از برق وارداتی استفاده می کنند، آیا نمی شد که این همه هزینه گزاف جهت اعمار یک بند برق پرداخت می گردید تا دست مان از گدایی برق کشور های همسایه کوتاه می شد؟
در حاشيه اخبار رسانه ها هر روز این تصویر را از جنگ و صلح نمونه پردازی می کنند، سراسر مردم این کشور در فضای ناامنى و جنگ به سر مى برند، ما هر روز شاهد دها حمله انتحاری، انفجاری و کشته شدن برادران مان در جبهات هستیم.
اگر هزینه این قصر به یک کارخانهء که می توانست صدها تن را مشغول کار می نمود؛ مصرف می گردید تا حتى الامكان به زخم چند بى بضاعت و عائله به دوش التحام مى بخشيد.
اعمار این قصر در شرایط کنونی و جامعه عقب مانده و فرهنگ ستیز افغانستان می تواند برای خاک زدن به چشم مردم جهت کمپاین انتخاباتى و تصاحب قدرت، آسایشگاه خوب برای استفاده کنندگان مواد مخدر، روسپی خانه راحت برای افراد اوباش و ولگرد باشد.
با کمال مَسرَت و افتخار؛